Esparceta siewna (Onobrychis vicifolia Scop) jest wieloletnią, wytrzymałą na mróz i suszę wartościową rośliną pastewną należącą do rodziny bobowatych (Fabaceae). Wykształca groniaste kwiatostany na długich bezlistnych rozgałęzieniach. wiaty o różowym zabarwieniu, z ciemniejszymi prążkami, wytwarzają nektar łatwo dostępny dla pszczół. Esparceta zakwita pod koniec maja i kwitnie około 4 tygodni. Wydajność miodowa wynosi 180 kg z ha. Miód z esparcety jest jasny o bardzo przyjemnym aromacie.

Facelia błękitna (Phacelia tanacaetifolia Benth) jest roczną rośliną należącą do faceliowatych (Hydrophyllaceae). Pochodzi z Kalifornii. W Polsce uprawiana jest przede wszystkim jako pożytek dla pszczół, ale także na paszę i zielony nawóz. Roślina wykształca kwiaty 5-krotne, zebrane w skrętki na szczytach łodyg, barwy niebieskofioletowej. Na dnie kwiatowym znajduje się nektarnik, chroniony przez wyrastające w połowie rurki korony osklepki. Kwiaty kwitną 4-6 tygodni. Miód z facelii ma barwę jasną o przyjemnym aromacie. Wydajność miodowa z 1 hektara plantacji wynosi około 300 kg.

Fasola wielokwiatowa (Phaseolus cocineus) to roczna roślina należąca do bobowatych (Fabaceae). Kwiatostany wyrastające z kątów liści są groniaste, wielokwiatowe. Kwiaty barwy białej lub czerwonej, kwitną do 6 tygodni. Kwiat zawiera 10 pręcików (9 zrośniętych i 1 wolny) oraz słupek z 1 owocolistka. Fasola wielokwiatowa ma wydajność miodową 200 kg.ha-1. Miód fasolowy, zgłoszony jako polski produkt tradycyjny, ma jasną barwę i delikatny smak.

 Gryka zwyczajna (Fagopyrum esculentum Moench). Jest roczną rośliną uprawną należącą do rośliny rdestowatych. W lecznictwie surowcem jest ziele gryki. Gatunek ten ma małe wymagania glebowe, udaje się nawet na ubogich, piaszczystych stanowiskach. Rozgałęziona łodyga gryki dochodzi do 60 cm wysokości. Kwiaty barwy białej lub różowej zawierają 8 pręcików i 1 słupek o 3 szyjkach. Nektarniki mają postać 8 wyrostków występujących na dnie kwiatowym pomiędzy pręcikami. Rośliny kwitną od VII do VIII (około 6 tygodni). Wydajność miodowa wynosi około 300 kg.ha-1, przy czym odmiany tetraploidalne odznaczają się o 40% wyższym nektarowaniem w porównaniu z odmianami diploidalnymi.

Gorczyca biała (Sinapis alba). Jest także roczną rośliną uprawną. W lecznictwie surowcem są nasiona gorczycy. Gatunek ten należy do rodziny kapustowatych (Brassicaceae), a największą jego zaletą jest krótki okres wegetacji (85-100 dni), dzięki czemu można go wysiewać w międzyplonach i poplonach. Gorczyca wytwarza łodygi wysokie do 60 cm. Zakwita po około 40 dniach od daty wschodów i kwitnie około 4 tygodni. Kwiaty zebrane są w grona na szczytach rozgałęzień. Kwiat zawiera 6 pręcików 1 słupek. Rośliny uprawiane w plonie głównym kwitną od VI do VII. Wydajność miodowa gorczycy zależna jest od terminu siewu i może wynosić od 50 do 100 kg z ha.

Zalecane mieszanki:

- Gorczyca biała 12 kg.ha-1 + gryka zwyczajna 50 kg.ha-1 + facelia 4 kg.ha-1

- Gorczyca biała 8-10 kg.ha-1 + wyka jara 40-50 kg.ha-1 + peluszka 60 – 70 kg.ha-1

Kapusta rzepak (Brassica napus) jest rośliną ozimą lub jarą. Obficiej nektaruje forma ozima. Kwiaty zebrane są w luźne wydłużone grona, barwy żółtej. Kwiat posiada 6 pręcików (4 dłuższe i 2 krótsze) i 1 słupek. Nektar wydzielany jest tylko przez 2 nektarniki które znajdują się pomiędzy zalążnią a zewnętrznymi pręcikami. Rzepak kwitnie około 3 tygodni. Wydajność miodowa rzepaku wynosi około 140 kg z hektara. Miód rzepakowy jest jasny, prawie biały, szybko krystalizuje.

Koniczyna czerwona (Trifolium pratense) należy do rodziny bobowatych (Fabaceae). Pierwszy pokos zbierany jest na początku kwitnienia a zatem nie ma znaczenia dla pszczelarstwa. Drugi pokos koszony jest na paszę z końcem kwitnienia, więc pszczoły mogą go w znacznej mierze wykorzystać. Największe znaczenie mają plantacje nasienne. Wydajność miodowa 100-150 kg z ha. Miód barwy białej ma charakterystyczny kwaskowaty smak i słaby aromat.

 Roślinyo wydajności miodowej  od  350-650 kg.ha-1 . Należą tu: chaber bławatek, nostrzyk biały, przegorzan węgierski i trojeść amerykańska.

Chaber bławatek (Centaurea cyanus) w warunkach Polski jest pospolitym chwastem.  Gatunek ten to roczna lub dwuletnia roślina z rodziny astrowatych (Asteraceae). W lecznictwie stosowany jest kwiat bławatka. Rozgałęziona łodyga osiąga wysokość do 80 cm. Kwiaty zebrane są w koszyczki na szczytach łodyg. Niebieskie kwiaty brzeżne są płonne, a środkowe, rurkowate, ciemnofioletowe, obupłciowe. Kwitnienie w obrębie jednego koszyczka trwa około 3 dni i jest nierównomierne. Najpierw rozwijają się kwiaty brzeżne, a następnie rurkowate. Miód z chabra w stanie płynnym jest żółtobursztynowy z zielonkawym odcieniem, a po skrystalizowaniu żółty.

Nostrzyk biały (Melilotus albus Desr.) Nostrzyk biały to 2-letnia roślina z rodziny bobowatych (Fabaceae). Uprawiany jest na zielony nawóz, paszę, a także jako pożytek dla pszczół. Kwiaty nostrzyku barwy białej, zebrane w luźne grona, są zarówno nektarodajne, jak i pyłkodajne. Wydajność miodowa formy rocznej wynosi 300-400, a formy dwuletniej 400-600 kg z hektara. Miód nostrzykowy jest jasny, o przyjemnym przypominającym wanilię aromacie, uznawany za jeden z najlepszych.

Przegorzan węgierski (Echinops exaltatus Schrad.) jest rośliną trwałą z rodziny astrowatych. Udaje się na wszystkich stanowiskach za wyjątkiem podmokłych. Ma małe wymagania glebowe i nadaje się do zagospodarowania nieużytków. Kwiaty barwy białej czasami z niebieskim odcieniem. Kwitnie około 4 tygodni. Jest bardzo atrakcyjną rośliną dla pszczół. Wydajność miodowa wynosi około 400 kg.

Trojeść amerykańska (Asclepias syriaca) to trwała bylina z rodziny trojeściowatych (Asclepiadaceae). W Polsce rozpowszechniona w ogródkach pszczelarskich, a obecnie coraz częściej spotykana w stanie naturalnym. Trojeść kwitnie około 4 tygodni. Wydajność miodowa tego gatunku wynosi około 600 kg/ha. Miód z trojeści ma lekko żółtą barwę, delikatny subtelny smak i przyjemny aromat oraz długo zachowuje stan płynny.

 Roślin o wydajności miodowej  od 650-1000 kg.ha-1 . Zalicza się tu: kocimiętkę nagą, mikołajka płaskolistnego, nawłoć późną, niecierpka gruczołowatego i trędownik bulwiasty. Dodatkową i niezwykle cenną zaletą tej grupy roślin są niwielkie wymagania glebowe, dzięki czemu gatunki te nadają się do zagospodarowania nieużytków.

Kocimiętka naga (Nepeta nuda) to bylina z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae). Podobnie jak kocimiętka właściwa i jej odmiana cytrynowa zaliczana jest do cennych roślin miododajnych. Dawniej pszczelarze używali świeżego ziela kocimiętki cytrynowej do nacierania wnętrza nowych uli. Łodygi osiągają wysokość do 120 cm. Nibyokółki kwiatowe zebrane są w gałęziste szczytowe wiechy. Korona białofioletowa lub biaława, purpurowo nakrapiana, rurka jest dłuższa niż dzwonkowaty kielich. Dzięki małym wymaganiom glebowym, dużej trwałości gatunku oraz wydajności miodowej około 800 kg.ha-1 jest to idealna roślina do zagospodarowania suchych nieużytków.

Mikołajek płaskolistny (Eryngium planum) należy do rodziny selerowatych (Apiaceae). Rośnie na słonecznych nieużytkach, ugorach i miedzach. Roślina stosowana w lecznictwie ludowym do sporządzania naparów o działaniu moczopędnym. Surowcem jest ziele i korzeń mikołajka. Gatunek ten wykształca łodygi wysokie do 60cm. Kwiatostany w postaci jajowatych główek umieszczone są na szczytach rozgałęzień. Bardzo krótka 5-płatkowa korona ma barwę fioletowo-niebieską. Na szczycie zalążni umieszczony jest okrągławy, lekko wklęsły nektarnik. Wydajność miodowa mikołajka płaskolistnego wynosi około 700 kg/ha. Mikołajek kwitnie w lipcu i sierpniu.

Nawłoć późna (Solidago serotina) to bylina z rodziny astrowatych (Asteraceae). Występuje powszechnie na nieużytkach, w szkółkach drzew leśnych oraz na terenach aluwialnych. W lecznictwie ludowym stosowane jest ziele nawłoci późnej. Gatunek ten wykształca łodygi do 2m. Kwiaty zebrane w koszyczki osadzone są na odstających gałązkach, tworząc piramidalny kwiatostan. Nawłoć kwitnie około 5 tygodni. Wydajność miodowa wynosi około 900 kg.ha-1. Miód z nawłoci jest ciemnobursztynowy, z wyczuwalną goryczką.

Niecierpek gruczołowaty (Impatiens glandulifera Royle), syn. gniewosz, to okazała roczna roślina z rodziny niecierpkowatych (Balsaminaceae). W Polsce często był uprawiany jako roślina ozdobna. Kwiaty grzbieciste zebrane w luźne grona. Kielich okazały, barwny, tylna działka z ostrogą gromadzącą nektar. Ze względu na łatwość rozmnażania jest dobrą rośliną do zagospodarowania niezbyt suchych nieużytków. Wydajność miodowa około 700 kg.ha-1.

Trędownik bulwiasty (Scrophularia nodosa) to bylina z rodziny trędownikowatych (Scrophulariaceae), występująca na wilgotnych stanowiskach w lasach i zaroślach na terenie całej Polski. W lecznictwie ludowym stosowano ziele i korzeń trędownika. Roślina ma nieprzyjemny zapach. Czterokanciasta łodyga wyrasta do 1,2m wysokości. Kwiaty zebrane są w szczytowych wiechach złożonych. Kwitnie około 5 tygodni (VI-VIII). Korona jest kształtu beczułkowatego o dwuwargowym brzegu. Dolna warga i rurka są barwy zielonej, a górna brunatnoczerwona. Trędownik uznawany jest za najobficiej nektarującą rodzimą roślinę miododajną. Wydajność  miodowa wynosi od 700 do 1000 kg.h

----Roślin o największej wydajności miodowej od 1000 do 1350 kg.ha-1. Należą tu kłosowiec fenkułowy i mięta długolistna.

Kłosowiec fenkułowy (Agastache foeniculum) jest byliną należącą do rodziny jasnotowatych (Lamiaceae). W Polsce spotykany w ogródkach pszczelarskich. Kwiaty w nibyokółkach zebrane są w kłosowate kwiatostany na szczytach rozgałęzień. Korona kwiatu jest barwy fioletowej. Cała roślina ma bardzo charakterystyczny zapach fenkułu włoskiego. Wydajność miodowa kłosowca fenkułowego wynosi od 700 (w warunkach Polski) do 1400 kg.ha-1 (w Ameryce Północnej).

Mięta długolistna (Mentha longifolia) jest byliną z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae). W Polsce występuje na terenie całego kraju nad brzegami rzek, potoków, rowów oraz innych wilgotnych miejscach. Kwiaty zebrane są na szczycie rośliny w kwiatostany o postaci walcowatego nibykłosa. Korona kwiatów jest barwy różowej lub fioletowej, bez wyraźnych warg. Wydajność miodowa waha się w granicach 720-1300 kg.ha-1 w zależności od przebiegu warunków atmosferycznych w sezonie wegetacyjnym.

Wiele gatunków roślin zielarskich wykorzystywanych w Polsce głównie jako rośliny lecznicze lub przyprawowe to cenne rośliny miododajne, których jednakże wydajność miodowa w warunkach naszego kraju nie została jeszcze dokładnie określona. Należą tu: dzięgiel leśny, dziurawiec zwyczajny, hyzop lekarski, kolendra siewna, lawenda wąskolistna, lebiodka pospolita, lubczyk ogrodowy, mniszek lekarski, ogórecznik lekarski, serdecznik pospolity, wiesiołek dwuletni i wrzos zwyczajny.

Hyzop lekarski (Hyssopus officinalis) jest mocno rozgałęzionym półkrzewem, dorastającym do wysokości 50-60 cm. Rośnie dobrze na glebach ciepłych, piaszczysto-gliniastych, przepuszczalnych, bogatych w wapń. Cała roślina hyzopu jest gruczołowato owłosiona o charakterystycznym aromatycznym zapachu. Ciemnoniebieskie dwuwargowe kwiaty kwitną od lipca do września. Hyzop uprawiany jest na plantacjach celem pozyskania ziela, wykorzystywanego jako przyprawa, surowiec farmaceutyczny oraz roślina miododajna.

Kolendra siewna (Coriandrum sativum) zwana także plukiewnikiem, to roślina jednoroczna występująca w Azji, Afryce, Ameryce i w Europie. Gatunek o małych wymaganiach glebowych, ale źle rośnie na glebach zimnych, podmokłych o odczynie kwaśnym. Łodyga od 50-120 cm. Kwiaty drobne, białe lub różowe zebrane w baldaszki. Kwitnie od czerwca do sierpnia.

Lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia) to krzewinka występująca w krajach śródziemnomorskich, uprawiana na plantacjach oraz ogrodach przydomowych w całej Europie. Łodyga od 50 do 90 cm wysoka, silnie rozgałęziona. Kwiaty drobne zebrane w kłosowatym kwiatostanie, w kilku nibyokółkach. Kwitnie od VII do VIII, na plantacjach zbieranych w pierwszej połowie lipca, zdarza się powtórne kwitnienie we wrześniu.

Lebiodka pospolita (Origanum vulgare) to bylina, występująca w stanie naturalnym w Środkowej Azji, Europie, a także w Ameryce Pn. W Polsce roślina pospolita na niżu. Łodyga wysoka do 80 cm, górą rozgałęziona. Kwiaty drobne, liczne, różowe lub różowo-lila, w szczytowych podbaldachach, z przykwiatkami często o zabarwieniu purpurowym. Kwitnie VII-VIII. Roślina gruczołowato owłosiona o intensywnym zapachu.

Ogórecznik lekarski (Borago officinalis) należy do grupy roślin oleistych. Jest gatunkiem jednorocznym. W Polsce uprawia się go obecnie na powierzchni około 2000 ha, na glebie od 1 do 4 klasy bonitacyjnej. Kwitnie od początku czerwca do końca lipca (czyli do zbioru nasion), pozostawiony może kwitnąć aż do września. Jeden kwiat wydziela do 12 mg nektaru o zawartości cukru 40-70%. Nektarowanie trwa od świtu do nocy, nawet w dni chłodne. Miód bardzo dobry jakościowo, w niektórych krajach (np. Wielka Brytania) sprzedawany po wyższej cenie.

Wrzos zwyczajny (Calluna vulgaris) to krzewinka lub krzew z rodziny wrzosowatych. W Polsce występuje na niżu, w suchych lasach sosnowych i brzozowych jako poszycie, na wyrębach, piaszczystych nieużytkach. Wrzosy wymagają słonecznych stanowisk. Gatunek ten rośnie na glebach kwaśnych, torfowych, bielicowych, piaszczystych z warstwą próchnicy. Wrzosy w Polsce osiągają wysokość 60 - 80 cm (w innych rejonach klimatycznych do 2 m). Łodygi gęsto ulistnione, rozgałęzione. Kwiaty różowolila, kwitną VIII

Większosc roslin rosnie w moim ogrodzie w pojedynczych egzemplarzch nie wszystkie sa jednakowo oblatywane przez pszczoły ale warto je siac.
Aktualna ocena: 5
  • Share